Rozdział 14 Nie potrafie

Miało być trochę wcześniej, ale się nie wyrobiłam. Została mi ostatni rozdział i część trzecia. Kiedy to minęło?

~~~

Był pełen podziwu wytrzymałości swojego telefonu jak naciskał klawisz oddzwonienie. W głowie już tworzyły się najczarniejsze scenariusze. Bo niby, dlaczego Taiga miałby dzwonić do niego o takiej porze? Spodziewał się, że któryś z przyjaciół zapomniał o zmianie czasu i dzwoni w jakiejś błahej sprawie. Dwa sygnały, jakie minęły przyprawiły go prawie o zawał serca.
-Hej Dai - próbował powiedzieć Kagami.
-Coś się stało? - przerwał mu zdenerwowany Daiki.
-Nic takiego - stwierdził - a właściwie. Jesteś w domu?
-Jestem - odpowiedział zdziwiony.
-Za chwilę będę - usłyszał przed odgłosem rozłączonej rozmowy.
Nie rozumiał tego. Co on chce od niego o trzeciej w nocy? Nie mając pojęcia, co zrobić wstał, chociaż z łóżka.
Nie minęło pięć minut, kiedy Kagami pojawił się w jego drzwiach.
-Ja nie chce rezygnować - powiedział, podszedł do niego i go pocałował.
-Nic nie rozumiem - odpowiedział Aomine.
-Nie chce się rozstawać. Nie potrafię myśleć o niczym innym jak o tobie.
-Ale Asami i - próbował coś powiedzieć.
-Jakoś ją przekonam. Nie wiem jeszcze, jak ale wiem jedno kocham cię i chce być z tobą.
Czy on dobrze słyszy? On chce z nim mimo niechęci Asami do ich związku?
-A ty tego chcesz? - usłyszał po chwili.
-Niczego bardziej nie pragnę - tym razem on go pocałował.
Zagarniał brutalnie jego wargi. Pragnął go i nie mógł się opanować. Chciał go dotknąć. Pragnął poczuć jego nagie ciało pod sobą. Ostatnio to on był na dole i nie żeby mu to przeszkadzało, bo podobało mu się i to bardzo, ale teraz pragnął znaleźć się na górze.
Mimo że dominował nie wyczuwał żadnego sprzeciwu. Taiga się poddał. Pozwalał mu na wszystko. Widząc i czując to jeszcze bardziej tego pragnął.
Kurtkę i bluzę ściągnął z niego jeszcze w korytarzu prowadząc go do sypialni. Zanim opadli na łóżko pozbawił go koszulki, aby móc się rozkoszować jego ciałem. Całował każdy odkryty kawałek jego ciała. Chciał, aby się zatracił w przyjemności jak to ostatnio jemu pozwolił. Odrywając się na chwilę pozbawił go butów i skarpetek, rozpiął pasek i zamek od spodni, które teraz z niego ściągał. Wykonywał to powoli zastawiając mokre ślady od ud po kolana aż do kostek.
Spojrzał na niego jak leży pod nim w samej bieliźnie i nie mógł się nacieszyć tym widokiem. Jego wyraz twarzy sprawiał, że naprawdę go pragnął. Mógłby cały czas patrzeć na te oczy, które patrzy na niego z takim pożądanie, na rumieńce na policzkach i się zastanawiać, czemu on się tak słodko rumieni i na lekko rozchylone i czerwone od pocałunków usta. Te ostatnie najbardziej go pociągały. Uwielbiał je. Uwielbiał patrzeć jak ma taką minę jak teraz. Najbardziej jednak kochał patrzeć na jego uśmiech. To właśnie on sprawił, że tak bardzo go pragnął. Mieć ten uśmiech dla siebie żeby nikt inny nie mógł go oglądać. Pragnął tego od chwili, gdy z nim przegrał. Gdy zobaczył jak się śmieje, jak się cieszy.
Zrobi wszystko, aby znów zobaczyć radość na jego twarzy.
-Dawno tego nie robiłem - pocałował go delikatnie Taiga.
-Bardzo. Zwłaszcza, że święta bardzo szczególnie obchodziliśmy - zdjął z siebie koszulkę i przywarł do jego szyi.
-Nie rozumiesz - próbował coś powiedzieć, lecz nie mógł się skupić.
Aomine nie przestał delektować się jego skórą.
-Nie rozumiesz. Nawet, jeśli spałem z innym facetem to żaden - próbował powiedzieć, lecz wyglądał jakby czuł się tym zażenowany.
-To nigdy nie byłeś na dole - dokończył za niego.
Po jego minie wiedział, że ma racje. I bardzo go to cieszyło. Wiedział wcześniej, że Taiga spotykał się z innymi po tym jak wrócił do Ameryki, lecz wiadomość, że jest jedynym, który nad nim dominuje napawała go radością. On nikomu na to nie pozwolił. Był jedynym, który mógł to zrobić.
-Dziękuje - wymruczał, nie wiedząc nawet czy Taiga to słyszał. Chciał mu pokazać jak bardzo mu zależy. Całował jego skórę na szyi, tors i brzuchu schodząc coraz niżej. Zębami zsunął z niego bokserki. Zaczął całować każdy odsłonięty kawałek skóry.
-Przestań zostawisz ślady - wyjęczał Kagami.
-W takich miejscach, że nikt nie zobaczy, więc się nie martw - powiedział tworząc kolejną malinkę na jego ciele - rozluźnij się. Nie chce ci zrobić krzywdy.
Powrócił do jego ust. Zachłannie zagarniał jego wargi. Smak krwi na ustach odbierał mu wszystkie zmysły. Nawet nie wiedział, do kogo ona należała. Chciał tylko uwolnić namiętność i pożądanie, które nimi kierowało. Nie liczył nie nikt i nic. Tylko dwa ciała, które szykują się, aby razem dojść do spełnienia.
Z dwóch organizmów stali się jednym, połączonym.
Jak to się dzieje, że dwa ciała mogą do siebie aż tak bardzo pasować? Jak mogą się poruszać w idealnej harmonii jakby zostały stworzone, aby być razem?
Wyczuwał, że obaj zbliżają się do krawędzi. Czuł wbijające się paznokcie w jego skórę i drżenie ciała znajdujące się pod nim. Każdy jęk, jaki słyszał sprawiał, że jeszcze bardziej tego pragnął. Mieć go zawsze przy sobie. Nie pozwolić mu odejść.
Czuł jak każdy jego ruch sprawia przyjemność Kagamiemu. Pragnął dać mu jak najwięcej nie robiąc mu przy tym krzywdy. Przyspieszył tempo doprowadzając siebie i jego do szaleństwa. Był już na granicy. Czuł jak ciało pod nim wygina się w łuk. Wiedział, że obydwaj są już straceni.
Kiedy to się stało położył obok niego. Obaj byli wyczerpani i brakło im tchu. Leżeli przytuleni do siebie nie zostawiając choćby centymetra przestrzeni między nimi.
Dwa ciała splecione ze sobą, dwa wymieszane zapachy i dwa szalejące serca.
-Taiga, co zamierzasz teraz zrobić - zapytał Daiki, kiedy już się uspokoił.
-Jeszcze nie wiem - spoglądał w sufit.
-Jak myślisz jak ona zareaguje?
-Tego też nie wiem - odwrócił się do niego - jedyne, co wiem to to, że chce być z tobą.
-Też chce z tobą być.
-Wiem, że to może trudne, ale chciałbym żebyś się na nią nie gniewał.
-Nie gniewam się - co nie było całkowicie zgodne z prawdą - ale nie mogę jej zrozumieć, czemu tak bardzo jej to przeszkadza.
-Sam się nad tym zastanawiałem i chyba ją rozumiem - powiedział Kagami siadając na łóżku.
-I doszedłeś do wniosku, że? - również się podniósł.
-Że tutaj nie chodzi konkretnie o ciebie tylko nie chce bym się spotykał na stałe z innym facetem.
-Nie lubi gejów tak?
-Nie raczej nie. Spróbuj postawić się na jej miejscu. Straciła rodziców jak była bardzo mała, potem wychowywał ją brat, który na początku mało się nią zajmował i najczęściej siedziała z opiekunkami. Kiedy urodzili się młodzi zacząłem się więcej nią opiekować, ale brat to nigdy nie rodzice. Teraz jak już wszyscy są starsi to bardzo często jak mnie nie ma zajmuje się nimi. Odbiera z przedszkola, pilnuje ich w domu. Przez cały czas jest otoczona przez facetów i wydaje mi się, że Asami po prostu brakuje kobiecego wzorca.
-Twierdzisz, że aż tak tego potrzebuje?
-Nie jestem zboczony - próbował coś wytłumaczyć.
-Jak nie jak tak - wtrącił się Daiki.
-Bardzo śmieszne. Nie w tym sensie. Cały czas ją obserwuje, jak rośnie i się zmienia. Może tego nie zauważyłeś, bo ciągle chodzi w luźnych bluzach, ale jej ciało już nabrało bardziej kobiecych kształtów - zaczął się rumienić-  nawet nie chce wspominać naszej pierwszej rozmowy o zakupach stanika. Nie wiem, kto był wtedy bardziej zażenowany ja czy ona.
-Trochę stresująca sytuacja? - próbował zrozumieć powagę sytuacji.
-Trochę. Na pierwsze takie zakupy poszła z twoją sąsiadką. Nawet sobie nie wyobrażam jakbym miał iść z nią - widział, że był bardzo zakłopotany.
-Brakuje jej kobiety w życiu, która by z nią na te wszystkie sprawy rozmawiała - stwierdził Daiki i podrapał się po głowie. Zrozumiał dziewczynę, czemu była przeciwna ich związkowi - a teraz zamiast jej pomóc i znaleźć sobie dziewczynę to chcesz się związać z facetem.
-Coś w tym stylu. Jeśli dobrze przypuszczam to niedługo, chociaż mam nadzieję, że będzie to jak najpóźniej dostanie pierwszą miesiączkę i znów będą takie sytuacje i będę musiał z nią o tym pogadać a na pewno nie będę to przyjemne ani dla mnie ani dla niej..
-Lepiej by jej się o takich sprawach rozmawiało z kobietą - podsumował Aomine.
-Na pewno - odpowiedział Taiga
Zrobiło mu się głupio. Był zły na dziewczynę, ale teraz zaczął ją rozumieć.
-Co teraz zamierzasz? - spytał.
-Jeszcze nie wiem. Chce być z tobą szczęśliwy. Mam nadzieje, że Ami to zrozumie i zmieni nastawienie do ciebie.
-Też mam taką nadzieje - przybliżył się do niego i delikatnie pocałował - mógłbym się z powrotem do tego przyzwyczaić.
-Że będziesz zawsze na górze? Nie wyobrażaj sobie za dużo. Nie zamierzam być tym na dole. To tylko prezent noworoczny.
W tym momencie Kagami zaczął całować jego szyję. Delikatnie po najczulszych miejscach, o których jeszcze niedawno nie miał pojęcia. Wiedział, do czego miało to doprowadzić. Chciał niby zaprotestować, lecz było mu to naprawdę obojętne. Zaczęło mu się to nawet podobać. Dopóki będą razem będzie mu to obojętne.
-Szczęśliwego nowego roku Taiga – pocałował go pozwalając mu na dalsze pieszczoty.

Otwierając oczy czuł się jak najszczęśliwszy człowiek na świecie. Czy może być coś piękniejszego niż widok ukochanej osoby śpiącej obok? Nie potrafił znaleźć nic lepszego. Nawet nie miał odwagi go budzić. Nawet nie wiedział, dlaczego ale uwielbiał na niego patrzeć. Przyglądać mu się jak śpi. Mógłby to robić cały dzień, lecz wiedział, że to długo nie będzie trwać. Taiga zawsze się budził, kiedy zbyt długo się w niego wpatrywał.
-Dzień dobry - uśmiechnął się do niego. Lubił widzieć jak zaspany leniwie otwiera oczy.
-Która godzina? - ziewnął Kagami.
-Nawet nie wiem, ale już rano.
-Będę musiał się zbierać - stwierdził Taiga podnosząc się.
Był zawiedziony. Miał nadzieje, że zdąży się, chociaż trochę nim nacieszyć. Że sobie trochę poleżą i poleniuchują w łóżku a ten w tym czasie wstał. Jedynym pocieszenie był widok jego nagich pośladków, kiedy udał się do łazienki.
-Taiga a nikt się nie będzie dziwić, że nie nocujesz w domu? - zapytał, kiedy wrócił. Był zawiedziony, że pozbierał swoje żeby i je ubrał.
-Wątpię. Nikt o tym nie wie. Chłopaki siedzą u Maxa a Asami u koleżanki - usiadł w spodniach na łóżku.
-Co się stało, że przyszedłeś? I to o trzeciej w nocy.
-Może po prostu z miłości nie mogłem wytrzymać aż cię nie zobaczę. Skończyli pokazy i jak wracałem to stwierdziłem, że nie chce wracać do pustego domu.
Przytulił się do niego. Obojętnie od powodu to cieszył się, że ma go przy sobie.